کد مطلب:12596 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

منظور از گرفتن وضو براي نماز چيست؟ و آيا بدون گرفتن آن نمي شود نماز خواند؟

تنها چيزي كه انسان را به خدا نزديك مي كند، پاك شدن از تعلقات دنياست. زيرا انسان متعلق به دنيا، به خدا نخواهد رسيد. و هر چه انسان را از خدا باز مي دارد، دنياي اوست. خواه مال، خواه مقام، و خواه حب نفس باشد.

خداوند متعال پس از بيان عبادتهايي چون غسل، وضو و تيمم مي فرمايد : راز اين دستور اينست كه شما طاهر شويد. ولكن يريد ليطهرك (1) تا انسان طاهر نشود، به خدايي كه طيّب است، نمي رسد. پس هر دستوري كه خداي سبحان ـ چه دستور عبادي، و چه دستور مالي (كه خود عبادي است) ـ معين مي كند، رازش همان طهارت ضمير است. و اين طهارت، محبوب ذات اقدس حق است.

طهارت به عنوان راز و حكمت عبادت، تعيين شده است. اما مراد، نه طهارت ظاهري است. اگر خداوند دربارة وضو گرفتن ميفرمود : وضو بگيريد، براي آنكه پاك شويد، انسان خيال مي كرد كه اين آب، ظاهر بدن را شستشو مي كند، و به انسان طهارت ظاهري مي دهد. اما اين معنا را دربارة تيمم هم مي فرمايد، كه تيمم بگيريد. صورت را خاك آلود كنيد، تا پاك شويد. آب ممكن است انسان را به طهارت ظاهري طاهر كند، اما دستها را خاك آلود كردن و به صورت كشيدن، چطور؟ ظاهرش هيچ طاهرشدني نيست. ولي به انسان طهارت معنوي مي دهد. فلم تجدوا ماء فتيمموا صعيداً طيبا فامسحوا بوجوهكم و ايديكم منه ما يريد الله ليجعل عليكم من حرج و لكن يريد ليطهركم و ليتم نعمته عليكم لعلكم تشكرون (2) (آنجا كه آب نيافتيد، از خاك طيب و پاك استفاده كرده، تيمم كنيد. چهره و دستها را از معبد، روي زمين خاك آلود و مسح كنيد. خدا نمي خواهد به شما تنگ بگيرد، ليكن ارادة پاكي شما را نموده است، و مي خواهد كه نعمت خويش را بر شما تمام كند. باشد كه سپاس گذاريد.)

اسرار معنوي وضو را از زبان نبي مكرّم اسلام بشنويد، ايشان مي فرمايند : وضو گرفتن، يعني شستن صورت و دستها، و مسح سر و پاها، شستن صورت، يعني خدايا، هر گناهي كه با اين صورت انجام دادم آن را شستشو مي كنم. كه با صورت پاك، به جانب تو عبادت كنم. و با پيشاني پاك، سر بر خاك بگذارم. شستن دستها در وضو، يعني خدايا، از گناه دست شستم. وگناهاني را كه با دستم مرتكب شده ام، با شستن دست آن را تطهير مي كنم. مسح سر در وضو، يعني خدايا، از هر خيال باطلي و هوس خامي كه در سر پروراندم، سرم را تطهير مي كنم. و آن خيالهاي باطل را از سر به دور مي افكنم. مسح پا يعني خدايا، من از جاي بد رفتن، پا ميكشم.

و اين پا را از هر گناهي كه با آن انجام داده ام، تطهير مي كنم. اگر كسي بخواهد نام مبارك حق تعالي را بر زبان آورد، بايد دهان را تطهير كند. مگر مي شود با دهان ناشسته، انسان نام خدا را ببرد؟ بايد دهان را با آب مضمضه كند، و بشويد. (3)

و نيز مي فرمايند : امت من در قيامت ميان ساير امتها نوراني محشور مي شوند، و اين بر اثر وضوي آنهاست.

پس ورود به عبادت، بايد همراه با طهارت ظاهري و باطني باشد. و در وضو، شستن تنها بدون نيّت كافي نيست. بلكه اگر كسي صورتش را با اين قصد بشويد : خدايا براي وضو گرفتن، و امتثال امر تو، و نماز خواندن، صورتم را از هر گناه شستم، و تطهير كردم، و براي اين كه با چهره اي پاك به سوي تو بيايم.، گامي به سوي اسرار عبادت برداشته است.



















































ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

منابع و مآخذ :

1و2 . سوره مباركه مائده/آيه 6

3. من لا يحضر، ج2،ص202

بحار، ج80،ص237